Pep Gaurdiola

„Będzie dwa razy ciężej. Gracze Realu są profesjonalistami i potrafią obdarzyć swojego rywala wielkim szacunkiem” - Guardiola odnośnie możliwości rozegrania finału na Santago Benabéu.

Xavi Hernandez

Xavi, właśc. Xavier Hernandéz Creus (ur. 25 stycznia 1980 w Terrassie) – hiszpański piłkarz, pomocnik reprezentacji Hiszpanii i FC Barcelona. Zadebiutował w Primera División 18 sierpnia 1998 przeciwko RCD Mallorca.

Kariera klubowa [edytuj]

Xavi urodził się w Terrasie w Katalonii. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w wieku 11 lat w drużynie juniorów klubu FC Barcelona. W sezonie 1997/98 został włączony do drużyny rezerw, FC Barcelony B. W tym sezonie wraz z drużyną awansował do Segunda División, hiszpańskiej drugiej ligi.
Gdy Xavi wrócił z Mistrzostw Świata U-18, ówczesny trener FC Barcelony, Louis Van Gaal zaczął go regularnie wystawiać w pierwszym zespole. W pierwszej drużynie zadebiutował 18 sierpnia 1998 roku w meczu o Superpuchar Hiszpanii przeciwko RCD Mallorce, strzelając także bramkę. Pełnił ważną rolę w drużynie która w sezonie 1998/99 zdobyła Mistrzostwo Hiszpanii. W następnych rozgrywkach stał się pierwszym rozgrywającym drużyny przez większą część sezonu, zastępując kontuzjowanego Josepa Guardiolę. Kiedy Guardiola odszedł, władze klubu uznały, że nie ma potrzeby sprowadzać nowego zawodnika i na pozycji środkowego pomocnika na stałe zagościł 21-letni wówczas wychowanek. W 2003 roku swoją prezydenturę zakończył Joan Gaspart i zadłużony klub przejął nowy zarząd z Joanem Laportą na czele. Xavi, mimo wielu ofert z innych klubów, postanowił kontynuować swoją karierę na Camp Nou. I już w sezonie 2004/2005 mógł świętować ze swym zespołem tytuł Mistrza Hiszpanii, który wrócił do Barcelony po 6 latach. W następnym sezonie Barca ponownie zdobyła mistrzostwo kraju, a także wygrała Ligę Mistrzów. Wkład Xaviego w te sukcesy nie był jednak już tak duży jak rok wcześniej. W grudniu, podczas sesji treningowej doznał poważnej kontuzji zerwania wiązadeł kolanowych, która wykluczyła go z gry na 6 miesięcy. Jego miejsce w kadrze zajął Andres Iniesta, który dobrymi występami w lidze i Lidze Mistrzów uzupełnił lukę po kontuzjowanym rodaku. Xavi do gry wrócił dopiero w następnym sezonie, a jego udział w tamtych sukcesach drużyny miał jedynie wymiar mentalny. W następnych latach FC Barcelonie wiodło się znacznie gorzej. Jednak mimo słabej postawy całego zespołu i braku trofeów, Xavi stanowił ważne ogniwo zespołu Franka Rijkaarda i prezentując równą formę ratował kilkakrotnie zespół przed utratą punktów. W listopadzie 2008 roku zainteresowanie nim wyraził angielski Manchester United^[1]. W sezonie 2008/2009 Xavi wygrał z Barceloną wszystko co było w klubowej piłce do wygrania. W pięknym stylu Duma Katalonii zwyciężyła w rozgrywkach La Liga pokonując również Real Madryt 2:6. Podobnie było w rozgrywkach o Puchar Króla gdzie niejednokrotnie Barca mocno rezerwowym składem nie pozostawiała złudzeń kto jest nr jeden w Hiszpanii i nie tylko. Czego dowodem jest trzeci triumf w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W finale rozgrywanym w Rzymie Barca nie dała szans Manchesterowi United wygrywając 2:0. Wkład Xaviego w te sukcesy jest niepodważalny. Został on wybrany MVP finału Ligi Mistrzów a przez wielu fachowców i kibiców jest uznawany za najlepszego rozgrywającego na świecie. W 2010 roku wraz z Barceloną sięgnął po kolejne trofeum. Bijąc rekord punktów w sezonie ligowym (obecnie 99) Xavi zdobył po raz kolejny tytuł Mistrza Hiszpanii oraz zdobył indywidualną nagrodę imienia Alfredo Di Stefano przyznawaną dla najlepszego gracza występującego na danej pozycji.

Kariera reprezentacyjna [edytuj]

Xavi w reprezentacji Hiszpanii zadebiutował w roku 2000. Wraz z nią był na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii w roku 2002 oraz na Mistrzostwach Europy w Portugalii w 2004 roku. W 2006 roku udał się wraz reprezentacją do Niemiec i mimo upływu krótkiego czasu od zakończenia rehabilitacji pokazał się z dobrej strony zyskując uznanie kibiców i trenera Luisa Aragonesa. W 2008 roku Hiszpania zdobyła mistrzostwo Europy, a Xavi został uznany przez UEFA za najlepszego piłkarza turnieju. W 2010 r. w RPA zdobył z reprezentacją Hiszpanii mistrzostwo Świata. Reprezentacja Hiszpanii pokonała w finale mundialu Holandię 1:0. Mecz rozstrzygnęła dogrywka, a bramkę zdobył Andres Iniesta(116 min.)^[2].

Przywiązanie do barw klubowych [edytuj]

Xavi, urodziwszy się w Terrassie, czuje się Katalończykiem i na każdym kroku deklaruje swoje przywiązanie do barw klubowych. Mimo zainteresowania ze strony zagranicznych klubów głośno mówi, że chciałby zakończyć karierę w FC Barcelonie. Dzięki swej wierności, a także profesjonalizmowi i spokojnemu usposobieniu, jest jednym z ulubieńców cules.

Leo Messi

Lionel Andrés Messi (ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego^[4][5], gracz FC Barcelona, uważany za jednego z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia^[6][7][8]. Przed ukończeniem 21 lat otrzymał nominacje do Złotej Piłki France Football, którą otrzymał w 2009 r. oraz Piłkarza Roku FIFA^[9][10][11]. Dzięki stylowi gry porównywany jest do piłkarskiej legendy, rodaka Diego Maradony^[12]. Sam Maradona określił Messiego swoim "następcą"^[13].
Messi zaczął grać w piłkę jako dziecko, a jego talent szybko dostrzegli skauci FC Barcelona. W 2000 roku opuścił młodzieżową drużynę Newell's Old Boys i razem z rodziną wyjechał do Europy, gdzie miał poddać się kuracji hormonalnej. Debiutując w Primera División, pobił dwa rekordy – stał się najmłodszym graczem, który wystąpił oraz zdobył gola w lidze. Wkrótce zaczął z zespołem osiągać sukcesy, w tym dublet w lidze oraz zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Przełom stanowił sezon 2006–07; wywalczył miejsce w podstawowym składzie, strzelił hat-tricka w Gran Derbi i zakończył rozgrywki z 26 występami i 14 strzelonymi golami. Do tej pory sezon 2008–09 był jego najlepszym w karierze – Argentyńczyk zdobył 38 bramek i odgrywał kluczową rolę w zespole, który zdobył trzy najważniejsze puchary. Jest Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF.
Messi z sześcioma golami (w tym dwa w finale) został królem strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata 2005. Krótko po tym stał się pewnym członkiem pierwszej reprezentacji. W 2006 był najmłodszym w kadrze, która wzięła udział w Mistrzostwach Świata 2006, zaś rok później zajął z drużyną drugie miejsce na Copa América. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odniósł swój pierwszy triumf z reprezentacją, zwyciężając w turnieju piłkarskim.

I love Barca!